آیا خواستگاری مرد از زن، اهانت به زن نیست؟

در باب خواستگاری هیچ حکم و الزامی در اسلام نیست که حتما باید مرد از زن خواستگاری کند و اگر جایی زن، مورد مناسب و همکفوی پیدا کرد می تواند با رعایت شرایط کسی را واسطه کند تا از آن مرد خواستگاری کند چنانکه حضرت خدیجه(س) اینچنین از پیامبر اکرم(ص) خواستگاری نمودند.
و اما در باب خواستگاری مرد از زن؛ این رسم که از قدیم الایام بوده یک تدبیر ظریفانه و عاقلانه برای حفظ حیثیت و احترام زن است چرا که طبیعت و غریزه مرد طلب و نیاز است و غریزه زن جلوه و ناز. زن همیشه دوست دارد مطلوب و معشوق کسی باشد و اینکه به دنبال مردی بدود بر خلاف حیثیت و احترام شخصیت و مقام زن است.
در واقع خواستگاری مرد از زن یعنی یک مرد با همه مردی و مردانگی در هر مقام و هر وضعی در مقابل زیبایی و جمال زن خضوع می کند و در واقع خود را نیازمند به عشق او و او را بی نیاز از خود معرفی می کند و این مساله نه تنها اهانت نیست بلکه مظهر عالیترین احترام به مقام زن است.
این نکته نیز گفتنی است مرد بر طبق خلقتش برایش قابل تحمل است که از زنی خواستگاری کند و جواب رد بشنود و دوباره از زن دیگری خواستگاری کند و جواب رد بشنود تا بالاخره رضایت زنی را برای همسری خود بدست آورد. اما برای زن که دوست دارد محبوب و معشوق کسی باشد اصلا قابل تحمل و موافق غریزه نیست که مردی را به همسری خود دعوت کند و احیانا جواب رد بشنود و سراغ مرد دیگری برود.

فلسفه حجاب چیست؟

1. ابراز صداقت در دوستی با خدا
2. شکر نعمت سلامتی و زیبایی
3. خلع سلاح شیطان
4. تحصیل امنیت فردی و اجتماعی
5. شریک نشدن در جرم و تقصیر دیگران
6. تشویق دیگران به بندگی خدا و رعایت خواست او
7. تقویت اراده و مبارزه با نفس

ادامه مطلب...

نماز تشکر در برابر نعمت هاست چرا کسی که در میان ناگواری ها زندگی می کند باید تشکر کند و نماز بخواند؟   

اولا : بیشتر ناراحتی ها به دست خود ما فراهم می آید، مثلا با رعایت نکردن بهداشت، مریض می شویم و با درس نخواندن و تنبلی دچار رکود در زندگی می گردیم....
ثانیا: ناگواری ها هم خوب است، چرا که انسان را به تلاش وا می دارد و استعدادها را شکوفا می کند.
ثالثا: تلخی ها را باید در کنار شیرینی حساب کرد و بلاها را در کنار نعمت های بیشمار دید.
رابعا: گاهی سختی ها و بلاها، باعث کمال روح و صیقل خوردن جان و سبب ترقی معنوی می شود و دلها از غیر بریده ، به او متوجه می شود.

چرا باید قضای نماز را بخوانیم؟ خدا که به نماز ما احتیاجی ندارد؟

مثال ترک نماز واجب و لزوم قضای آن مانند دانشجویی است که در امتحان شرکت نکرده و یا مشروط شده است و در فرصت دیگر امکان جبران به او می دهند. ایجاد فرصت برای جبران مصلحت عبادتی که در ظرف زمانی مخصوص خود واقع نشده است نه تنها در مورد بسیاری از واجبات وجود دارد بلکه این فرصت در مورد بسیاری از مستحبات هم پیش بینی شده است و این امر به معنای تفضل و رحمت الهی است که امکان جبران مافات را مقرر فرموده است.
گذشته از اینکه وجوب ادای نمازقضا می تواند نقش بازدارندگی در قضا شدن نماز را داشته باشد. به عبارت دیگر وقتی انسان بداند نماز تکلیف دائمی و ضروری است و حتی اگر در وقت معین ادا نشود باید در آینده ادا شود هرچند فضیلت کمتری دارد به طور عقلانی و منطقی ترجیح می دهد نماز را در وقت معین بخواند.

آیا می توان با شخص بی نماز ازدواج کرد و به خواستگاری او جواب مثبت داد؟    

    
دوحالت در مورد خواستگار بی نماز می تواند وجود داشته باشد:
حالت اول: این خواستگار، ملاک های همسر مناسب از جمله ایمان قلبی و سلامت اعتقادی را دارا بوده و مشکل نماز نخواندنش، یک مشکل عقیدتی نیست بلکه یک حالت گذراست که معمولا در مراحلی از زندگی انسان ها رخ می دهد. گاه به علت نداشتن انگیزه قوی برای خواندن نماز، آگاه نبودن از فلسفه و اسرار نماز، .... که در صورت ازدواج با چنین فردی می توان با انجام راهکارهایی، او را نسبت به نماز تشویق کرده که البته این امر مهم، احتیاج به زمان و صبر و حوصله زیادی خواهد داشت.در این حالت هرچند میتوان نگاه مثبتی به ازدواج داشت ، اما کس که میخواهد به چنین خواستگاری جواب مثبت دهد باید تمامی سختی های مسیر را نیز در نظر بگیرد.

حالت دوم: مشکل نماز نخواندن خواستگار، ناشی از ضعف اعتقاد و ایمان وی باشد. در این صورت مسئله عدم کفویت و نابرابری در ایمان به وجود می آید و ثمره آن چیزی جز کشمکش و آشفتگی در زندگی مشترک آینده  نخواهد بود. زیرا کسی که پای بند به دین نباشد(که اصلی ترین مساله زندگی است) هیچ تضمینی وجود  ندارد که پای بند به رعایت حقوق همسر و زندگی مشترک باشد.

گاهی خجالت می کشم در جمع دیگران نماز بخونم آیا می شود بعد نماز بخوانم؟

در انجام احکام الهی مثل نماز و روزه و دیگر واجبات، شرم و حیا عذر قابل قبولی نیست. در این مواقع چیزی که می تواند اعتماد به نفس شما را افزایش داده و خجالت شما را از بین ببرد، تفکر و همت و اراده است. با خودتان فکر کنید در واقع کسی باید خجالت بکشند که دستور خالق و رازق خود را با نماز نخواندن کنار گذاشته است نه شما که می خواهید فرمان الهی را اجرا کرده  به نماز بایستید.
ائمه اطهار(علیهم السلام) همچون امام حسین(ع) در سخت ترین شرایط همچون ظهر عاشورا نماز را اقامه کردند چگونه می شود که ما در شرایطی که خطری جدی ما را تهدید نمی کند دست از نماز برداریم.
شاید با این عمل خود دیگرانی را هم که ممکن است مانند شما گرفتار خجالت شده باشند، تشویق به نماز کنید و آنها نیز ممکن است پس از شما به نماز بایستند که در این صورت این کارتان،خود، امر به معروف عملی بوده و اجر فراوانی را نصیبتان می کند.
این را هم مطمئن باشید اگر به خاطر خجالت از دیگران یا مسایل دیگر نماز را رها کنید فردای قیامت هیچ یک از کسانی که شما بخاطرشان نمازتان را ترک کرده اید پاسخگوی عمل شما نمی باشند و این شما هستید که باید نسبت به ترک نماز خود حساب پس دهید.
گاه قرار گرفتن در چنین موقعیتی، امتحانی از سوی خداوند برای ارزیابی پایبندی شما به دستورات دینی است پس سعی کنید از این امتحان الهی سربلند بیرون بیایید.

آیا درست است که می گویند کسی که نماز را ترک کند کافر است؟

روایات متعددی نقل شده است که تارک نماز، کافر است.

البته کفر در فرهنگ قران کریم و روایات معصومین علیهم السلام به پنج معنا آمده است:

1.      کسی که اعتقاد به خدا و رسول و معاد ندارد مثل مشرکان.

2.      کسی که حق را می پوشاند.

3.      کفر نعمت(کفران نعمت).

4.      کفر به معنای ترک دستور خداوند و مخالفت کردن با او.

5.      کفر به معنای برائت و بیزاری جستن.

 
مرحوم مجلسی بزرگ(ره) می فرماید: کفر در روایات نماز به معنای چهارم یعنی ترک دستور  خداوند و مخالفت با اوست.

ادامه مطلب...

فرق کسی که نماز می خواند و گناه می کند با کسی که گناه نمی کند و نماز نمی خواند چیست؟


تصور اینکه کسی بی نماز باشد و گناه نکند محال است چرا که کمترین گناهی که چنین فردی در هر روز انجام میدهد ترک نماز است و همانطور که می دانیم ترک نماز از گناهان کبیره  می باشد. با این حال میتوان بر اساس  روایات چند تفاوت میان کسی که نماز می خواند و گناه کار است با دیگران مطرح نمود:
اول. امید به نجات و عاقبت بخیری فرد نمازخوان نسبت به فرد بی نماز بسیار بیشتر است.
دوم. نماز موجب میشود تا گناهان ریخته شود و از بین برود. لذا کسی که نماز می خواند نسبت به کسی که نماز نمی خواند، بیشتر در معرض غفران و رحمت الهی قرار دارد.

آیا دلیل جلوتر ایستادن مرد بر زن به هنگام نماز، برتری مرد بر زن را از دیدگاه اسلام ثابت نمی کند؟

در پاسخ به این سؤال توجه به دو نکته لازم است:
1. این مساله به عنوان یک واجب کلی در اسلام مطرح نمی باشد چرا که اگر زن و مرد از یکدیگر فاصله داشته باشند یا بین آنها حائلی مانند پرده و دیوار باشد و یا  در دو سطح مختلف (مثل طبقه اول و بالکن بعضی از مساجد) ایستاده باشند و زن جلوتر از مرد باشد، نمازشان صحیح است.
علاوه بر این که بحث تقدم و تاخر مرد و زن در جایی است که هر یک از زن و مرد همزمان به نماز بایستد اما اگر یکی از آنها جلوتر به نماز ایستاد وظیفه نفر بعدی است که باید فاصله لازم را رعایت نماید خواه زن باشد یا مرد.
2. جلوتر ایستادن مرد نشانه ی برتری مردان نیست چرا که از دیدگاه اسلام، افراد انسان(چه مرد چه زن) از نظر حقیقت انسانیت و مسائل ارزشی یکسانند و هیچ یک بر دیگری جز به تقوا و عمل صالح بیشتر، برتری ندارد.
اسلام در نماز و سایر تعامل های مربوط به زندگی به گونه ای احکام و تکالیف زن و مرد را طراحی کرده است که هم با نیازهای روحی و روانی آنها سازگار باشد و هم به تعالی اخلاقی و معنوی کمک کند.

فلسفه ی حجاب خانم ها در نماز چیست؟ خداکه باهمه محرم است؟

1. نماز دارای آثار و فواید فراوان است. یکی از آنها نهادینه کردن ارزش ها و تمرین پیوسته پاکی هاست. یاد خدا بزرگترین ارزش است و نماز های پنج گانه این ارزش را در قلوب همگان نهادینه می کند. حفظ حجاب و پوشش اسلامی نیز برای زنان یک ارزش گرانبها و تعیین کننده است. خداوند متعال تمرین و یادآوری پیوسته آن را برای زنان در نماز واجب کرده است تاهمواره بر حفظ آن پایدار باشند.
2. وجود پوششی یک پارچه برای تمام بدن و داشتن پوششی مخصوص برای نماز، توجه و حضور قلب انسان را بیشتر می کندد و از تفرقه خاطر می کاهد و ارزش نماز را صد چندان می کند.
3. داشتن پوشش کامل در پیشگاه خداوند، نوعی ادب و احترام به ساحت قدس ربوبی است. از این رو برای مرد نیز دربرداشتن عبا و پوشاندن سر در نماز، مستحب است و همین ادب حضور در پیشگاه الهی، زمینه ساز حضور معنوی و بار یافتن به محضر حق می شود.
4. حکم پوشش در نماز، با حفظ حجاب در برابر نامحرم تفاوت هایی دارد و با آن قابل مقایسه نیست. به عنوان مثال به فتوای غالب مراجع تقلید، پوشاندن روی پا در برابر نامحرم واجب است ولی در نماز بدون حضور نامحرم واجب نیست.