فلسفه حجاب چیست؟

1. ابراز صداقت در دوستی با خدا
2. شکر نعمت سلامتی و زیبایی
3. خلع سلاح شیطان
4. تحصیل امنیت فردی و اجتماعی
5. شریک نشدن در جرم و تقصیر دیگران
6. تشویق دیگران به بندگی خدا و رعایت خواست او
7. تقویت اراده و مبارزه با نفس

ما همیشه به خدای خود ابراز دوستی و اطاعت و بندگی می کنیم حال برای اینکه این حرفمان را ثابت کنیم باید در عمل نیز نشان دهیم. نشانه صداقت در این دوستی انجام کاری است که او می پسندد. پس بهترین انگیزه برای پوشش همین است که بخواهیم به بهترین دوست خود، اظهار محبت کرده و صداقت خود را با گردن نهادن به خواسته ی او ثابت کنیم.

این سلامتی و زیبایی ما که از بزرگترین نعمت های خداوند است تشکر لازم دارد و حداقل تشکر این است که بوسیله همان نعمت با بخشنده ی نعمت مخالفت و معصیت نکنیم.

شیطان همواره در صدد فریبکاری و ضربه زدن به ماست و به طور حتم نداشتن پوشش مناسب از بهترین دام ها و وسایل وسوسه شیطان است به همین جهت است که پیامبر اکرم(ص) فرمودند: النظر سهم مسموم من سهام ابلیس؛ نگاه حرام تیر زهرآلود شیطان است. پس ما می توانیم با حجابمان این سلاح را از شیطان گرفته و او را ناامید کنیم.

پوشش نامناسب باعث ایجاد مزاحمت افراد مریض و مغرض و در نهایت ناامنی در جامعه خواهد شد. پس حفظ امنیت فردی و اجتماعی از دیگر انگیزه های قوی حفظ حجاب است.
پوشش نامناسب افراد موجب تهییج و وسوسه های شیطانی در دل جوان می شود هرچند اگر توسط برخی با برخورد تند مواجه شده برگردد اما این طوفان درونی او خاموش نمی شود و باز به دنبال فریب و ایجاد مزاحمت برای بقیه می رود که عموما فجایع جبران ناپذیری به دنبال خواهد داشت و عامل اصلی این فجایع را میتوان اولین خانمی دانست که با وضع نادرست زمینه ساز این وسوسه ها شده است.

افراد جامعه 3دسته اند:
1. گروهی که درخوبی ثابت قدم اند.
2. گروهی که در خطاکاری ثابت قدم اند.
3. گروهی که تابع وضع موجودند.( اکثریت افراد جامعه)
حفظ حجاب ما یعنی رواج یک راه و رسم که بر رفتار دیگر افراد نیز تاثیر دارد.
پیامبر عزیزمان(ص) فرمودند: هرکس سنت و روش حسنه ای را رواج دهد که پس از او دیگران از آن تبعیت کنند، با عمل خوب هر نفر، ثوابی هم به آغازگر آن سنت حسنه داده می شود بدون اینکه از پاداش انجام دهنده ی عمل کم شود و هرکس سنت و روش نادرستی را در جامعه رواج دهد و دیگران از او تبعیت نمایند با عمل هرکس، یک گناه هم در نامه ی عمل آغازگر آن خطا و خلاف نوشته می شود بدون اینکه از گناه انجام دهنده ی آن چیزی کم شود.

یکی از حالات نفس انسان، نفس اماره است که همواره انسان را به بدی ها تشویق می کند. کسی که برخلاف میل باطنی که خودآرایی در مقابل نامحرم است برای جلب رضایت خدا با این خواست نفس مبارزه کند بتدریج  از اراده ای قوی برخوردار می شود.