آیا درست است که می گویند کسی که نماز را ترک کند کافر است؟

روایات متعددی نقل شده است که تارک نماز، کافر است.

البته کفر در فرهنگ قران کریم و روایات معصومین علیهم السلام به پنج معنا آمده است:

1.      کسی که اعتقاد به خدا و رسول و معاد ندارد مثل مشرکان.

2.      کسی که حق را می پوشاند.

3.      کفر نعمت(کفران نعمت).

4.      کفر به معنای ترک دستور خداوند و مخالفت کردن با او.

5.      کفر به معنای برائت و بیزاری جستن.

 
مرحوم مجلسی بزرگ(ره) می فرماید: کفر در روایات نماز به معنای چهارم یعنی ترک دستور  خداوند و مخالفت با اوست.

پس در واقع دو نوع کفر مطرح است؛ یکی کفر اعتقادی و دیگری کفر عملی

بااین تفاوت که در شرک و کفر اعتقادی، کافر به طور کلی از دایره دین الهی و مسلمانی خارج است و از نظر فقهی نجس می باشد اما در کفر عملی، برخی رفتارهای او مانند مشرکان است مثل ترک کننده ی نماز که رفتار او شبیه کافران است اما اعتقاد به خدا دارد درنتیجه مشرک و نجس نیست.

چند روایت در این زمینه:

رسول خدا(ص) فرمود: شیطان همواره از پسرآدم وحشت دارد و فاصله می گیرد تا زمانی که نمازهای پنج گانه اش را در وقتش بجا می آورد. پس هرگاه آنها را ضایع کرد بر او جرات پیدا می کند و او را بر گناهان بزرگ وادار می سازد.

رسول خدا(ص): هرکس عمدا نمازش را ترک کند، کفر ورزیده است.